Δεν ήταν και δεν είναι καλή η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. το τελευταίο χρονικό διάστημα. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν εμφύλιο.
Όλο αυτό το διάστημα δεν συμμετέχω σε αυτό τον εμφύλιο, λέω τις πολιτικές μου απόψεις, προσπαθώ να πείσω για τα ζητήματα σε μια λογική εξωστρέφειας με σοβαρότητα και πολιτικό σχέδιο.
Όσα συμβαίνουν με τις απίστευτες αλληλοκατηγορίες δεν τιμούν κανέναν και πρέπει να σταματήσουν τώρα. Η ευθύνη όλων για αυτό είναι σημαντική. Δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο.
Η εξωστρέφεια είναι αναγκαία. Το τανγκό θέλει δύο και όλες οι δηλώσεις θα πρέπει να αποπνέουν εξωστρέφεια και όχι να αναπαράγουν μια εσωστρεφή συζήτηση που αφορά συνεχώς τα εσωτερικά του κόμματος.
Δεν συμφωνώ με όσους αποχωρούν. Αν το σκέφτονται ακόμη κάποιοι τους καλώ να μην αποχωρήσουν. Πρέπει να γίνουν κινήσεις σύνθεσης και πολιτικών ανοιγμάτων και από την πλευρά του Στέφανου Κασσελάκη. Δεν είμαστε επιχείρηση, είμαστε πολιτικό κόμμα και η σύνθεση στα κόμματα επιτυγχάνεται με βάση ένα πολιτικό σχέδιο.
Στην Κεντρική Επιτροπή είπα ότι η ομιλία του προέδρου το Σάββατο ήταν σε λάθος κατεύθυνση. Νομίζω ότι με τη συνέχιση της συζήτησης την Κυριακή έγινε μια προσπάθεια σύνθεσης σε ορισμένα ζητήματα. Πρέπει να συνεχιστεί αυτό σε μια κατεύθυνση ανοιγμάτων.
Χρειαζόμαστε εξωστρέφεια με δράσεις και πρωτοβουλίες στη Βουλή που θα εκθέτουν την κυβέρνηση. Οφείλουμε να κάνουμε αντιπολίτευση και όχι να ασχολούμαστε συνεχώς με την εσωστρέφεια.
Τα ανοίγματα εντός και εκτός κόμματος πρέπει να βασίζονται σε ένα πολιτικό σχέδιο.
Δεν μπορεί κάποιος παρά να παραδεχθεί ότι το μαξιλάρι των 37 δις έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια. Ήταν πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο Στέφανος Κασσελάκης στο συνέδριο του Economist ανέφερε ότι αποτέλεσε βασικό στοιχείο που οδήγησε στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Το μαξιλάρι πράγματι, ένα μέρος του, δημιουργήθηκε και από ανισοβαρή φορολόγηση, αλλά το να λέμε συνολικά ότι το επίτευγμα για την έξοδο από τα μνημόνια είναι πρόβλημα πιστεύω αδικεί την κυβέρνηση Τσίπρα που εβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια στα τέλη του 2018.
Μάλιστα επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια, έφυγαν οι ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση, και έγινε η συμφωνία των Πρεσπών, όλα αυτά έφεραν και ένα μεγάλο άνοιγμα στον χώρο της κεντροαριστεράς, ανταποκριθήκαμε ένα μεγάλο μέρος του προοδευτικού κόσμου στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 να πάρει ένα υψηλό ποσοστό, το 32%.
Έχουμε εξάλλου πάρει κάποιες αποφάσεις συλλογικές στα κείμενα απολογισμού και στα κείμενα της Κεντρικής Επιτροπής που είναι οι αποφάσεις του κόμματος. Αν ήθελε, όπως μου λέτε στο ερώτημα σας, ο Στέφανος Κασσελάκης με την δήλωση του αυτή να κρατήσει αποστάσεις από τον Αλέξη Τσίπρα δεν ξέρω αν ήταν αυτή η πρόθεση του, αν ήταν όμως τότε είμαι βέβαιος ότι έχει καταλάβει ήδη το λάθος του.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι αποχωρήσεις και η διάσπαση δεν βοηθούν κανένα μέρος. Για αυτό δεν μπήκα σε σκέψεις αποχώρησης. Θεωρώ ότι πρέπει να δώσουμε τη μάχη για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αρχικά με πρώτο σταθμό στις ευρωεκλογές. Για αυτό όσοι το σκέφτονται θα πρέπει να το σκεφτούν πολλές φορές γιατί εύκολα μπορεί να υπάρξει ένα άλμα στο κενό. Η προσέγγιση επίσης ότι «δεν πειράζει» που έφυγαν κάποιοι είναι λάθος. Χρειαζόμαστε συσπείρωση, διεύρυνση και όχι συρρίκνωση. Επειδή μιλάω για διεύρυνση και μια μεγάλη παράταξη από την Αριστερά ως το Κέντρο, δεν πιστεύω σε παραχαρακωμένο κόμμα που δεν μπορεί να διεκδικήσει την κυβέρνηση της χώρας. Αν υπάρξει πολιτική σύνθεση και ανοίγματα ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να το πετύχει αυτό.
Ανησυχώ ότι είμαστε στη μέση εξελίξεων. Επειδή είμαστε στο κρίσιμο σημείο καμπής πρέπει να μπει ένα τέλος σε αντιπαραθέσεις που δεν τιμούν κανέναν. Να βάλουμε ένα τέλος στη συρρίκνωση και να ασχοληθούμε με τη διεύρυνση και τη συσπείρωση γιατί μικρά κόμματα δεν μπορούν να ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν θέλουμε οι θέσεις μας να γίνουν κτήμα της κοινωνίας πρέπει να κάνουμε και συμβιβασμούς μεταξύ μας μέσα σε ένα μεγάλο κόμμα της Αριστεράς – Κεντροαριστεράς.
Στην Κεντρική Επιτροπή πράγματι μαζί με άλλους συντρόφους κατέθεσα την άποψη ότι πειθαρχικά ζητήματα δεν μπορεί να είναι αντικείμενα δημοψηφίσματος και στο τέλος υπήρξε μια προσπάθεια σύνθεσης και νέα απόφαση ότι τα πειθαρχικά ζητήματα είναι αντικείμενο της Επιτροπής Δεοντολογίας.
Να λειτουργήσουμε με εξωστρέφεια και με στόχο να λύσουμε τα προβλήματα της κοινωνίας. Έχουμε τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, έχουμε θέματα ασφάλειας με νεα παιδιά – ρομά να πυροβολούνται και να σκοτώνονται από αστυνομικούς για ζητήματα χαμηλής παραβατικότητας τη στιγμή που κρίσιμα ζητήματα ασφάλειας και η μεγάλη εγκληματικότητα δεν αντιμετωπίζονται, έχουμε την ακρίβεια που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Πρέπει να μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και της καθημερινότητας και έχουμε εμείς ευθύνη για να δώσουμε λύσεις σε αυτά τα ζητήματα.
