(Άρθρο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ)
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της πρόσφατης ιστορίας του. Την εκλογική ήττα και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου ακολούθησαν η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση με μια ελπιδοφόρα μεγάλη συμμετοχή και στη συνέχεια μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που κατέληξε στην αποχώρηση τριών εκ των πέντε υποψήφιων προέδρων, δεκάδων μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουν όλες οι πλευρές, όχι βέβαια ισοδύναμες. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για αυτή την κατάσταση. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη.
Προσωπικά στήριξα δημοσίως και ψήφισα την Έφη Αχτσιόγλου στην διαδικασία εκλογής προέδρου. Εκλέχθηκε όμως από την βάση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ο Στέφανος Κασσελάκης. Οφείλουμε να σεβαστούμε την απόφαση των μελών του κόμματος. Αυτό είπα από την πρώτη (κυριολεκτικά) ημέρα της εκλογής του, όταν και προχώρησε σε δημόσιες αντικαταστικές κινήσεις που αφορούσαν ακόμη και εμένα προσωπικά.
Σήμερα η ΝΔ αν και με απώλειες παραμένει κυρίαρχη στο πολιτικό σύστημα, η ακροδεξιά αθροίζει πρωτοφανή εκλογικά ποσοστά, ο προοδευτικός χώρος είναι περισσότερο κατακερματισμένος και ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας βρίσκεται στην αποχή και την παραίτηση. Σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται πολλή δουλειά για ένα συγκεκριμένο και αξιόπιστο προοδευτικό σχέδιο μείωσης των ανισοτήτων, ανθεκτικότητας της χώρας και της κοινωνίας και υπεράσπισης της δημοκρατίας. Για αυτό δεν συμφωνώ με τις αποχωρήσεις στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δύο μόλις μήνες μετά την εκλογή του νέου προέδρου. Και δεν συμφωνώ γιατί αν επιδιώκεις να είσαι ένα μεγάλο κόμμα σήμερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αύριο προοδευτικής κυβέρνησης της χώρας, λύση είναι η διεύρυνση και η συσπείρωση δυνάμεων και όχι η συρρίκνωση. Για να κάνεις τις ιδέες σου κτήμα της κοινωνίας οφείλεις να παλεύεις να συνθέτεις εντός ενός μεγάλου πλουραλιστικού κόμματος της Αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης.
Από εδώ και στο εξής χρειάζεται γόνιμος εσωτερικός διάλογος στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία χωρίς αγκυλώσεις και αφορισμούς. Η πολιτική συζήτηση είναι αναγκαιότητα και όχι χρονοβόρα πολυτέλεια. Χρειάζεται η ηγεσία να ακούει και να συνθέτει τις διαφορετικές απόψεις και όχι να ρίχνει νερό στο μύλο της εσωστρέφειας ικανοποιώντας αποκλειστικά και μόνο ένα στενό ακροατήριο. Μεγάλο κόμμα και κυβέρνηση γίνεσαι αν είσαι ένα πλουραλιστικό κόμμα και μπορείς να συνθέτεις απόψεις από την ριζοσπαστική Αριστερά έως το προοδευτικό κέντρο. Χρειάζεται εξωστρέφεια αλλά η εξωστρέφεια δεν διατάσσεται, αποδεικνύεται και προωθείται με πράξεις πολιτικής. Να επενδύσουμε στην σοβαρότητα και σε ένα ρηξικέλευθο αλλά και ρεαλιστικό πολιτικό και προγραμματικό σχέδιο. Για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Και κάτι τελευταίο, ας μην επιχαίρει χαιρέκακα ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή όπου σε μία πρωτοφανή επίδειξη αλαζονείας απευθυνόμενος προς την αξιωματική αντιπολίτευση είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ κινδυνεύει να γίνει Black Friday – 50%. Γιατί πρέπει να γνωρίζει ότι το ίδιο γρήγορα μπορεί να μπει ο ίδιος στην black list του ελληνικού λαού. Καλό θα ήταν να ρωτήσει σχετικά τον ανιψιό του Κώστα Μπακογιάννη για να του εξηγήσει πώς η αλαζονεία μπορεί να εξελιχθεί ως τον πιο κακό σύμβουλο της εξουσίας.